Jan

Jan

In mijn tijd als bovenschools ICT-er hadden wij regelmatig overleg met alle ICT-ers van onze scholen.
Allerlei onderwerpen passeerden daarbij de revue.
Weet nog goed hoe zenuwachtig ik die eerste keren was.
Wilde -net als ik dat menig directeur had zien doen- altijd iedereen officieel welkom heten,
maar daarbij keek iedereen mij altijd aan alsof men vond dat ik toch niet helemaal mezelf was (was een juiste constatering)

In die groep zat ook een ICT-er die we nu voor het gemak maar even Jan zullen noemen.
Jan was een zeer actieve ICT-er; altijd in de weer met allerlei projecten.
In ons overleg nam Jan vaak een wat stoïcijnse houding aan; met name wanneer het ging over zaken als “visie” en “coaching”
Flauwekul vond hij dat ook al kon hij honderduit vertellen over de periode dat hij handbalcoach was geweest en hoe hij die dames dan toch steeds weer wist te motiveren.
Waar heel de vergadering A zei, zei Jan B.
Ik herinner me nog goed dat we met de groep ICT-ers het belang van social media op onze scholen bespraken (“Je geeft toch ook verkeerles, dus moet je ze ook leren hoe ze de digitale snelweg op moeten gaan”)
Jan vond dit alles lichtelijk overdreven.
Waarom moet hier nu weer zoveel aandacht aan besteed worden?
“Ja; er zal best wel eens wat fout gaan, maar dat voorkom je toch niet. Door schade en schande wordt men wijs”

Wanneer je op zijn school ging kijken gebeurde daar de meest fantastische dingen
Herinner me zelfs dat zijn school vooraan stond toen de digiborden opkwamen en men een Pilot-project met de E-beam wilde draaien.
Vele kinderen publiceerden 10 jaar geleden al hun eigen werk op internet met de websitemaker.
ICT-stagiaires kregen alle ruimte om op deze school op onderzoek te gaan.
Daarbij konden ze altijd rekenen op de ondersteuning van hun coachende Jan.

Wat heb ik hem -vooral in het begin- soms vervloekt.
Maar wat ben ik hem steeds beter gaan begrijpen.
Net als mijn moeder wilde ik het liefst dat iedereen op 1 lijn zat (tip: laat dat los)
Maar wat is het heerlijk dat er ook nee-knikkers bestaan.
Wat herinner ik mij nog de ICT&visie-bijeenkomst die ik ergens in het land mocht leiden (zonder Jan)
Een dagdeel met een heel team nadenken wat men wilde met ICT
En inderdaad; ICT zou toch gewoon kunnen aansluiten bij de Visie op onderwijs.
Dan mag je toch aannemen dat die visie al bekend is ?
Het opzetten van een visie lukt nog wel, maar vraag een willekeurige leerkracht eens naar de visie van de eigen school ……..
Na een dag is men het al weer vergeten -“Visie? uh, we hadden het over iets met betrokkenheid en eigenaarschap of zoiets”-

Eén van de uitkomsten van die bewuste ICT&visie-bijeenkomst werd door een leerkracht alsvolgt verwoordt:
“Leerkrachten willen meer met het digibord aan de slag”Waarop een andere leerkracht reageerde met: ” Tsja; hadden we dat niet vanochtend meteen kunnen doen, dan hadden we tenminste echt iets gedaan”
Wat ik toen dacht -maar niet durfde te zeggen- werd door die laatste leerkracht zo mooi samengevat.
Visie is prima, maar heb soms het gevoel dat we een beetje doorslaan.Dat we vaak teveel tijd besteden aan het opbouwen en vasthouden van die “visie”
Vraag leerkrachten eens waar men energie van krijgt: praten over…….. of doen …………..
Misschien kunnen we dan toch iets leren van een club als Feyenoord: mouwen opstropen en aan de slag
Geen woorden maar daden

Jan bedankt
Ik sta nog steeds met beide benen op de grond
Dankzij jou